***** ****** **** ** ********, czyli o cenzurze dziÅ›.
W ostatnim czasie często mówi się o cenzurze, na przykład w kontekście zablokowania konta prezydenta Donalda Trumpa na twitterze. W historii, jak i w dzisiejszych czasach można zaskakująco często usłyszeć głosy zwolenników tego zjawiska. Są ludzie, którzy uważają, że można zakazać komuś czegoś mówić, czy pisać. Wypowiedź ta przecież może być bolesna lub po prostu możemy się z nią nie zgadzać. Co więcej, niektórzy uważają, że kontrola tego co się mówi, śpiewa, czy zawiera w artykułach jest potrzebna. Samą cenzurę znamy już z czasów pradawnych. Kościół katolicki wprowadzając indeks ksiąg zakazanych, także uprawiał cenzurę. Mówił on bowiem co czytać wolno, a czego nie. Tak samo znane zjawisko palenia książek, na przykład przez hitlerowców, również było formą cenzury - spalonej książki nie da się przecież przeczytać. Co oczywiste cenzura zawsze była charakterystyczna dla systemów totalitarnych, takich jak nazistowski, faszystowski i komunistyczny. Każdy dziennikarz, czy reżyser w PRL-u musiał najpierw ze swoim utworem biec do cenzora, który miał ocenić, czy sztuka, lub artykuł nadaje się do wydania. Mogłoby się wydawać, że czasy cenzury już się skończyły, jednak dalej o niej słyszymy. Przykładem może być dość niedawna historia utworu Kazika na listach radiowej trójki. Na różnych portalach społecznościowych regularnie użytkownicy dostają blokady za niewygodne i kontrowersyjne wpisy. Wielkiemu oburzeniu dał upust Donald Trump, po tym jak jego konto zostało usunięte z Twittera, w swoim spokojnym i kulturalnym stylu wyjaśniając jak ważna jest wolność słowa(oczywiście oba epitety opisujące sposób jego działania pełnią funkcję sarkastyczną).
Zjawisko cenzury możemy też ujrzeć na uniwersytetach na całym świecie. Historyk profesor Norman Davies za opowiadanie studentom o Polakach, ratujących Żydów w czasie Holokaustu został wyrzucony z uniwersytetu w Californii. Czy więc cenzura jest naprawdę zła? Niektórzy uważają, że jest dobra, ponieważ zabrania mówić wszystko. Jednak nie bez przyczyny wolność słowa jest wartością konstytucyjną. Chyba najprostszym i zarazem najważniejszym argumentem przeciw cenzurze jest ewolucja. Dlatego my, jako gatunek mogliśmy dobrze przystosować się do środowiska, ponieważ istniała różnorodność. Każdy człowiek ma pewne cechy, którymi wyróżnia się spośród innych. Te cechy dzielimy na lepsze i gorsze i te lepsze idą do następnych pokoleń. Wygląda to tak samo również we wszystkich innych gatunkach. Gdyby nie było różnorodności, nie istniałaby selekcja i po prostu nie mielibyśmy z czego wybierać. Gdyby nie istniała różnorodność i cały czas przewijałyby się te same cechy, dochodziłoby do degradacji, tak jak na przykład w związkach kazirodczych. W historii możemy podać przykład Karola II Habsburga, którego ród regularnie żenił się ze sobą. Owy władca był po wielu mieszaniach genetycznych tej samej rodziny bardzo zdegenerowany genetycznie. Miał wielką żuchwę, problemy z jedzeniem, a po trzydziestce wyłysiał i ogłuchł. Dokładnie tak samo jest w społeczeństwie. Ludzie wpadają na pomysły, które rozwijają nasz świat. Przez cenzurę, niektóre idee nie będą mogły zostać opublikowane, bo po prostu na to nie pozwolimy. A świat potrzebuje rozwoju i potrzebuje różnorodności. Musimy pamiętać, że nikt z nas nie ma monopolu na prawdę i nikt nie ma w pełni racji. Do poznania świata można porównać przykład prof. Zielińskiego z badaniem słonia po ciemku:
Jeden złapie za trąbę, jeden za nogę, a jeden za ogon i każdy będzie miał inny pogląd na to, jak ten słoń wygląda.
Przykład Newtona, Lutra, a później również Darwina pokazuje, że gdybyśmy trzymali się tylko jednej prawdy, jaką wtedy był Kościół Katolicki, nie moglibyśmy się rozwijać. Dlatego musimy dać każdemu możliwość wyrażenia swoich racji. Nawet jeśli się z nim nie zgadzamy, nawet jeśli ktoś gada głupoty. Jeśli idea, którą ktoś głosi jest głupia, to ona samoistnie obumrze przez własną bezsensowność. Bardzo ważne jest to, aby każdy miał swoje zdanie i mógł o nim mówić publicznie.