Egzorcyzmy

Egzorcyzmy to obrzęd mający na celu wygnanie złego ducha (demona) lub uwolnienie od wpływów zła. Nazwa pochodzi od greckiego słowa ,,exorkizó’’, oznaczającego ,,zaprzysięgam’’ lub ,,zaklinam’’. Każdy biskup jest egzorcystą. Jednym ze sposobów egzorcyzmowania jest skroplenie opętanego wodą święconą (pamiątka chrztu), następnie długa modlitwa-litania, czytanie psalmów i Ewangelii. Według psychologii oraz psychiatrii nie istnieje coś takiego jak ,,opętanie’’, są to zaburzenia psychiczne.

O opętaniach mówiono już tysiące lat przed naszą erą. Wzmianki o demonach znajdujemy w źródłach hinduskich sprzed 4 tysięcy lat. Wszystkie, nawet najmniejsze nieszczęścia przytrafiające się człowiekowi, były tłumaczone ich ingerencją. Buddyści pozbywali się złych duchów wyśmiewając je. W Babilonii tworzono ich wizerunki z wosku, a następnie je niszczono.

Obraz Francisca Goi przedstawiający świętego Franciszka Borgii wykonującego egzorcyzmy.

W Europie, szczególną popularnością cieszyły się takie praktyki, jak ,,palenie czarownic’’. Ich ofiarami częściej padały kobiety, ponieważ uważano, że miały one słabość do diabła. Ich winę stwierdzano na wiele wymyślnych i niesprawiedliwych sposobów. Jednym z nich było wyciągnięcie niewielkiego przedmiotu z dna naczynia ze wrzącą wodą. Po wyciągnięciu go, dłoń testowanego była bandażowana, jeżeli po zdjęciu opatrunku kończyna była poparzona-osobę uważano za winną. Ludzie wierzyli, że niewinnemu Bóg udzieliłby łaski i uzdrowił. Podobną do tej metody była próba ognia, polegająca na przejściu bosymi stopami po rozgrzanym węglu. Jeżeli pojawiły się poparzenia, osoba była uznawana za winną. W 1692 roku odbył się proces czarownic z Salem, w którego skutku za uprawianie magii zostało skazanych około 80 kobiet i mężczyzn, z czego około 20 straciło życie.

Saint Wolfgang and the Devil - Michael Pacher

W teraźniejszych czasach, aby rozpocząć egzorcyzmowanie, należy wpierw wykluczyć wszelkie choroby psychiczne, jednak nawet wtedy podchodzi się do tego sceptycznie. Zdarzyło się wiele morderstw, których przyczyną było omylne oskarżenie o opętanie. W 2005 roku, ksiądz wraz z grupą zakonnic stwierdził, że jedna z nich znajduje się pod wpływem szatana. Kobietę związano i zamknięto w odosobnionym pokoju. Po kilku dniach, kiedy zachowywała się ,,zbyt energicznie’’, przywiązano ją do krzyża i zakneblowano. W ciągu kilku dni znaleziono ją martwą.

Jednymi z najbardziej znanych egzorcyzmów, są te dotyczące opętania Anneliese Michel. Dziewczyna urodziła się w 1952 roku w Niemczech, w miasteczku Leiblfing o silnie wierzącym społeczeństwie. Jej ojciec chciał zostać księdzem, jednak z powodu problemów z nauką łaciny, postanowił założyć rodzinę. Anneliese była jego drugą córką, jednak jej starsza siostra zmarła w wieku 8 lat. Dziewczyna była chorowitym dzieckiem, z tego powodu do szkoły poszła rok później. Zaczynając gimnazjum była mniej więcej zdrowa. W wieku 16 lat zaczęła mieć ataki epilepsji oraz objawy depresji, została skierowana na leczenie. W 1970 roku, lekarze stwierdzili, że nie są w stanie już nic więcej jej pomóc. Anneliese miała omamy, podczas modlitwy widziała diabelskie twarze oraz słyszała głos, mówiący jej o tym, że została opętana. Z czasem jej stan psychiczny pogorszył się. Dziewczyna zaczęła pić mocz, zjadać muchy i pająki, żuć węgiel, klnąć w obecności księży, odgryzać głowy martwych ptaków, a nawet szczekała i wyła jak pies przez całe dwa dni. Szczególną agresję wywoływały u niej ,,święte przedmioty’’: niszczyła krzyże oraz maryjne figurki, rozrywała różańce, rozlewała wodę święconą, nie mogła przełknąć hostii czy znieść kościelnych ceremonii. Podobno w ostatnich latach jej życia, w charakterystycznych miejscach na jej dłoniach i stopach, pojawiły się niegojące rany, które zostały wtedy uznane za stygmaty. Dodatkowo wykryto u niej anomalie funkcjonowania mięśni szyi, które przysporzyły jej trudności z połykaniem. Napięcie mięśni rozszerzało się na klatkę piersiową utrudniając oddychanie. Zaobserwowano u niej nieproporcjonalnie duża siłę fizyczną, względem masy ciała.

Wyznała, że dostaje objawień Maryi Panny i Jezusa Chrystusa, którzy obiecywali jej, że w zamian za cierpienia zostanie świętą. Głęboko wierzące społeczeństwo miasta uznało to, za opętanie demoniczne. W 1973 roku, rodzice Anneliese zwrócili się o pomoc do egzorcystów. Początkowo spotkali się z odmową oraz zostali skierowani na dalsze leczenie farmakologiczne. Dwa lata później, we wrześniu 1975 roku, biskup Josef Stangl w całkowitej tajemnicy udzielił zgody na przeprowadzenie egzorcyzmów. Do tego zadania wyznaczono dwóch księży. Większość spotkań została udokumentowana na 52 taśmach magnetofonowych. Słychać na nich, jak dziewczyna wydaje z siebie dzikie, zwierzęce dźwięki oraz oznajmia obecność w jej ciele takich przeklętych dusz, jak np. Judasz i Hitler. Ostatni egzorcyzm odbył się 30 czerwca 1976 roku w Klingenbergu nad Menem, podczas którego Annaliese otrzymała rozgrzeszenie. Następnej nocy, 1 lipca, dziewczyna zmarła we śnie. Sekcja zwłok wykazała, że główną przyczyną zgonu było niedożywienie i odwodnienie. W chwili śmierci ważyła zaledwie 30 kg, jej stawy kolanowe były zniszczone od ciągłego klęczenia, nie była w stanie sama się poruszać. Dodatkowo zdiagnozowano u niej zapalenie płuc. Jej rodzice oraz duchowni zostali skazani za brak pomocy dziewczynie, mimo świadomości w jak złym stanie się znajduje. Z perspektywy czasu wiele osób uważa, że Anneliese była po prostu bardzo ciężko chora psychicznie. Po wysłuchaniu nagrań, możemy zauważyć, że odpowiedzi na pytania były jej sugerowane.

Historii o opętaniach jest wiele. Większość z nich to tylko mity, ale nigdy nic nie wiadomo…